از برج و بارو های سیمانی
از زنده های مرده دلگیرم
ای سنگ آدم ها خداحافظ
با این قطار از شهرتون میرم

از عابرای بی صدا خستم
اینجا همه مردن پر از روحه
باید برم اونجا که تو خاکش
هر آدمی یه برج نه! کوهه

من گور خواب زنده‌ها بودم
بسه منو راهی نورم کن
دعوت کن این جا مونده از راهو
از این منِ سرگشته دورم کن

باید سفر کرد تا تو
تا اوج غربت نِشینی
این شهر ویرون لهم کرد
ممد نبودی ببینی

شهر از تو خالی شد و درد
بعد از تو با ما چه ها کرد
من بر نمیگردم از تو
ممد به این شهر برگرد

از آسمون دودی دنیا
تا آسمون آبی پرواز
فرق من و تو تو همین جا هاست
راه های بسته، راه های باز

تو ازدحام این شلوغی‌ها
بازار پر از معرکه گیره
اونی که از بازار بیزاره
یه پاش توی معرکه گیره

تو آرزوهاتو کفن کردی
تا آرزوی آخرم باشی
سنگر گرفتم از همه جز تو
شاید یجا هم سنگرم باشی

باید سفر کرد تا تو
تا اوج غربت نشینی
این شهر ویرون لهم کرد
ممد نبودی ببینی

این شهر از تو خالی شد و درد
بعد از تو با ما چه ها کرد
من بر نمیگردم از تو
ممد به این شهر برگرد