تو خاک ما ستاره هایی دفنن
که دلشون میخواست معما باشن
دست تو شناسنامه هاشون میبردن
تا که شناسنامه ماها باشن

ستاره ها رفتنو نوبت ماست
حالا که دنیا خیلی بی‌قراره
دستامونو به هم بدیم بدونیم
عهدی که بستیم برگشتن نداره

حالا شما بزرگ این دیارین
باعث دلشوره‌ی مردم نشین
شما شناسنامه شدین و باید
حواستون باشه یه وقت گم نشین

خدا نیاره روزی و که برگی
رو این درخت زرد و تشنه باشه
حواستون باشه درده مردم
برکت دهکده به مردماشه

ستاره ها رفتن و نوبت ماست
نزاریم عطر یادشون کم بشه
نزاریم از نفس بیفته جنگل
یا ساقه ی صنوبری خم بشه

حواسمون باشه که تبر زیاده
تبر به دستشم وفا نداره
دستامونو بهم بدیم نزاریم
تبر بیاد یه دست صدا نداره
صدا نداره ..