‌آغار ما تویی و سرانجام ما تویی
بی تو مسیر عشق به آخر نمیرسد
بر سردر سرای محبت نوشته اند
با سر کسی به محضر دلبر نمیرسد

در راه جابر این همه عمار و میثم است
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
سالار هر مبارزه بی ادعا حسین
ای کشته ی وحوش مقدس نما حسین

انت الذی صنعت من الرمح منبرا
ظمآن والزمان بعينك ممطرا
نعم الامیری انت حسین و قدوتی
صارو الیک قلبی و عقلی و دمعتی
یا محیی الکرامه تبکیک کل العین
لبیک یا امامی لبیک یا حسین

باز برخیز که در غافله حاضر باشی
در جهانه گذرانی که مسافر باشی
وقت جبران نشستن شده، برخیز و بیا
اربعین است در آن کوش که جابر باشی

در مسیری که در آن یار طلب کرده تو را
شرط اول قدم آنست که ناصر باشی
چه کریمست اگر حر بشوی میبردت
تا که هم پای حبیب ابن مظاهر باشی

کربلای تو همین جاست همین امروزست
عهد کن با ولی عصر معاصر باشی

در دل اگر که گندم ری کشته ای نیا
خود را به پای درهم اگر کشته ای نیا
نورش نصیب قلب منافق نمی‌شود
دلبسته ی مقام که عاشق نمی‌شود

جای نشستن است مگر زیر نام تو؟
بی رگ چگونه دم بزنم از قیام تو؟
این دست‌ها که چوب علم را گرفته اند
بی شک چنین گلوی ستم را گرفته اند

در کشتی نجات خدا ناخدا حسین
راز به هم تنیدن دلهای ما حسین
حب الحسین یجمعنا شد نشان ما
در خیمه ی حسین یکی شد زبان ما

محشر کبری به پا کرد است آن ذبح عظیم
بار بربندید بار بربندید بسم الله الرحمن الرحيم