این خاک ایرانه که اسمش
توی جهان ورد زبونه
آرامش و امنیتش از
سربازهای بی نشونه
این شهر از خون شهیداش
حالا پر از حر و بریره
با لاله های سرخ این راه
از اولش ختم به خیره
تو لشکر صاحب زمونی
اینه که واست افتخاره
مثل یه شمعیه که
انگار خاموشه اما نور داره
جنگیدن تو تو سکوته
امنیت ملت صداشه
سرباز مهدی اونیه که
تو اوج هم گمنام باشه
ما ملتی هستیم چه با عشق
ترسیم کرده اقتدارو
این عزم پولادین میون
دنیا زبون زد کرده ما رو
این اقتدار و سرفرازی
ارث تمامی شهیدان
از شب برای چی بترسیم
وقتی که نور ماه با ماست
خدا قوت به آقای زمانی عزیز
انشالله دوباره شروع کنن
عالی بود.
سلامت باشی
ممنون از نگاهت
بسیار خوب
سلامت باشین