زخمای شونتو ببند محکم
باید این راهو باب میل کنی
بذار همراه ها قطار بشن
تو باید شونه هاتو ریل کنی
از توی این اتاق هم میشه
نبض دنیارو توی دست گرفت
تو زمین خودش توی غربت
بی هوادار ازش شکست گرفت
میخندمو دلگیرمو میبینمو
میمیرمو از این دنیا بیزارم
بیزارمو بی طاقتم بی تابی شد عادتم
آروم آروم میبارم
رو خیالم اسید میپاشم
هی دروغ امید میپاشم
شهر را باد روسری ها برد
قهوه ای رو سفید میپاشم
زخم دشمن رو میشه درمون کرد
ولی زخمای دوست رو اصلا
سخته هضمش ولی از اون سخت تر
راه تشخیص دوست از دشمن
زخمای این زمونه بی رحمه
کسی درداتو نه نمیفهمه
واسه اونی که بیشتر فهمید
دیگه آروم شدن فقط وهمه
میخندمو دلگیرمو میبینمو
میمیرمو از این دنیا بیزارم
بیزارمو بی طاقتم بی تابی شد عادتم
آروم آروم میبارم